11 Ocak 2009 Pazar

Eğlence mi kim biz tabiki :D


Çok garip bir arkadaş çevremiz var ya her kafadan ayrı bir ses çıkıyor, kimi zaman sövüyoruz kimi zaman gülüyoruz ama ne olursa olsun birbirimizden kopamıyoruz =) kaç gece sabahlamadık ki planlar hep aynı yerde aynı evde =) Kıwo, Ooo Yee ve Suvenallarda artık hepimizin bir anahtarı olsun değil mi yani =) Yeni yıla süper girdik herkes Suit up!!! kimse giymeyecekti güyaa ama sonunda bodyguard bile olduk arabaları durdurduk ahah.. Gülmeyi seviyorum ya eminim bundan 10 sene sonrada bu ekip toplansa birisine kapak yaparız veya innde toplanırız yine orayı alt üst eder eğleniriz... Hepinizi çok seviyorum bu arada hala evdeyim yanımda ders çalışıyor kıwo bende ödeve döneyim Conquistadores iyi hoş adamlarda herkesi katletmişler yaw God Damn them...

10 Ocak 2009 Cumartesi

21.12.2006









Kötü bir gün kötü bir haber. Bir insanın daha 18 yaşındayken hayata bir hiç uğruna gözlerini kapatması. O bir kardeş, dost, arkadaş, sırdaştan öteydi belkide. Zaman nasılda geçiyor 2 sene olmuş onun gideli. Oysa daha yapılacak o kadar çok hayal vardı ki hayatımızda. Okuldan eve az mı yürümedik veya az mı sinir etmedim onu. Yinede kardeşten öteydik onunla. Bilmiyorum neden belkide dile kolay 13 senemizi beraber geçirdiğimiz için benim acı çektiğim dönemde o yanımdaydı onun acı çektiği dönemde ben yanındaydım. Ne bileyim işte şu ufacık hayatımızda pek çok şey paylaştık küstük, eğlendik hiç unutmam 4. sınıfın sonunda gösteri vardı ve o gösteriden sonra birbirimize sarılarak biz ayrılamayız şarkısını söylemiştik ama ne oldu hayat ayırdı işte bizi 13 sene sonra. Zordu yanlızlık güvenebileceğin birisini kaybetmek insanların yüzlerindeki korkunç ifadeyi görmek mezarının başında. Hatırlıyorum o anları o kötü anları ilk toprağı atışımı herkes gittikten sonra mezarının başında ağladığımı orada donduğumu insanların beni zor ayırdığını oradan. Gerisi bulanık bir kaç yüz Ulaş ve Özge, Burak, Güldehan vs sevdiğim bir insanı geride bırakıp hayatımıza devam etmek zor. İnsanların değiştiklerini görmek zor, abi yanına geliyorum görüşelim diyememek zor. Şimdi İstanbulda gezmek daha zor çünkü o beni gezdirdiydi, eve gitmek anlamsız o yok çünkü, geleceğe eskisi gibi bakmak imkansız... Görüşmek üzere...
Kardeşim Hasan Saka anısına...

9 Ocak 2009 Cuma

Into the wild...


Vahşi yaşamda tek başına yaşamak hiç bir şey düşünmeden her şeyden uzak, herkesten habersiz... Kendi başına sadece kendini düşünerek yaşamak bundan daha güzel ne olabilir ki.. Başkalarını düşünmek zorunda değilsin para önemsiz, iki yüzlü insanlar yok, anılarında yanlızca iyi insanlar çünkü kötüleri zaten atmışsındır belleğinden.. Ama sonuçta her iyi olayın yanında kötü bir sonda gelir seni bulur "Happiness only real when shared" mutlu olmak için paylaşmak gerekir bir şeyleri sevgini, aşkını... yaban hayata çıkmak isterdim ama sadece arkadaşlarımla, dostlarımla ve sevdiğim insanla...

8 Ocak 2009 Perşembe

Hayatı anında yaşamak güzel


Bilmiyorum ya neden insanlar mutsuz ve karamsar. Oysa küçük şeylerden mutlu olmak varken neden karamsarız. Son zamanlarda herkes bunaldı sanırım kimi görsem dertli,hüzünlü. Bazen düşünüyorumda yarını düşünmeden yaşamak gerekiyor sanırım ya. Hani bir hikaye vardır ya elması en güzel şekilde çocuklar şekillendir diye çünkü değerini bilmezler yetişkinler çok fazla önem verdiği için yanlış yapabilirler.. acaba fazla önem vermekten mi kaynaklanıyor mutsuzluğumuz. Anın tadını çıkarmak lazım aslında ya hiç bir şeyi takmadan mutluysan mutlu mutsuzsan mutsuz.. Hata yapmaktan korkmadan aynen "CARPE DIEM" gibi anın tadını çıkartarak yaşamak...