6 Şubat 2010 Cumartesi

öğrendim ki...

Insanlara kendimi zorla sevdiremeyecegimi ögrendim. Yapabilecegin tek sey
sevilebilecek biri olmak.
Gerisi onlara kalmis...

Insanlari ne kadar düsünürsen düsün,
Onlarin seni o kadar düsünmediklerini ögrendim.
Güven elde edebilmek için yillarin gerektigini,
Ama yok etmek için saniyelerin bile yettigini ögrendim.

Önemli olanin hayatindaki esyalarin degil,
Hayattaki kisilerin oldugunu ögrendim.

Insanin ancak 15 dakika çekici olabildigini,
Ondan sonra alisildigini ögrendim.
Kendimi karsilastirmak için baskalarinin en iyi yaptiklarini degil, Kendi
en iyi yaptiklarimi kistas almam gerektigini ögrendim.
Insanlar için olaylarin degil, onlarin daha önemli olduklarini ögrendim.

Her ne kadar ince kesersen kes,
Kestiginin her zaman iki yüzü olacagini ögrendim.
Sevdigin kisilere sevgi dolu sözler söylemen gerektigini,
Belki bunun onu son defa görüsün olabilecegini ögrendim.

Her ne kadar onu çok düsünsen de,
Yine de gidebilecegini ögrendim
Kahramanlarin, yapilmasi gerekenleri ne pahasina olursa olsun,
Yapanlar oldugunu ögrendim.

Insanlarin seni hep hesapsiz sevdigini, Ama bunu nasil göstereceklerini
bilemediklerini ögrendim.

Sinirlendigimde gerçekten buna degse bile asla acimasiz olmamam
gerektigini ögrendim.

Gerçek dostlugun ve gerçek askin aramizda uzak mesafeler olsa bile
büyüdügünü ögrendim.
Birisinin seni istedigin gibi sevmemesi,
Onun seni tüm benligiyle sevmedigi anlamina gelmedigini ögrendim.
Bir arkadasin ne kadar iyi olursa olsun seni üzecegini
Ve senin yine de onu affetmen gerektigini ögrendim.

Bazen baskalari tarafindan affedilmenin yetmedigini ögrendim.
Kendini de affetmeyi ögrenmelisin.

Kalbin ne kadar kirilmis olursa olsun,
Dünyanin senin acilarindan dolayi durmayacagini ögrendim.

Geçmisimiz ve durumumuzun oldugumuz kisiligi etkiledigini,
Ama olmamiz gerekene karsi sorumlu oldugumuzu ögrendim.

Iki kisinin tartismasinin, birbirlerini sevmedikleri anlamina gelmedigini
ögrendim.
Ve tartismadiklari zaman da sevdikleri anlamina gelmedigini.
Bazen kisiligini eylemlerinin önüne koyman gerektigini ögrendim.

Iki kisinin tamamen ayni olan bir seye baktiklarinda bile
Farkli seyler görebildiklerini ögrendim

Hayatlarinda her zaman dürüst bir sekilde daha ileriye gitmek isteyen
kisilerin,
Sonuçlari önemsemediklerini ögrendim.
Seni dogru dürüst tanimayan kisilerin,
Hayatini birkaç saat içinde degistirebileceklerini ögrendim.

Verebilecegin bir sey kalmadiginda bile bir arkadasin agladiginda, Ona
yardim edebilecek gücü bulabilecegini ögrendim.
Yazmanin, konusmak kadar duygusal gayret gerektirdigini ögrendim.
En fazla önemsedigim kisilerin, benden hep uzaklastirildiklarini ögrendim.
Insanlari üzmeden ve duyarli olarak kendi fikirlerini söylemenin
Çok zor oldugunu ögrendim.

Sevmeyi,
Ve sevilmeyi ögrendim...
Ögrendim
(Alıntıdır)

5 Şubat 2010 Cuma

zormuş..

Zormuş sevdalanmak arada dağlar varken, ne kadar aştık sansakta dağları, denizler çıktı karşımıza yüzdük, yorulduk tırmandık.. Ne için sevgi uğruna, aşk uğruna, uğruna değecek bir şeyler için koşturduk bunca zaman ama malesef kimi zaman elimiz boş kaldı, ne yazacak kalemimiz kaldı ne kağıdımız yaktılar kağıdımızı, kırdılar kalemimizi aynı bir kuşun kanatlarını kırar gibi, uçmamızı kısıtladılar kendimizle, kendi dünyamıza hapis ettiler, yıktılar hayallerimizi bir daha hayal edemeyecek kadar, tamir edilemeyecek kadar, ne olurdu ki sanki izin verselerdi de sarılsaydık sımsıkı hiç bırakmamacasına, o kadar koştuk tırmandık ama bir gördük ki aslında geriye dönmüşüz kocaman bir boşluğa ve o boşlukta kaybolmaya..

4 Şubat 2010 Perşembe

Güzel şarkı..

seni yerlerde göklerde bulamazlarken... bende gizli olduğunu sezenler olmuş... dumlu dumluymuşsun yüreğimde.. kımıl kımılmışsın bileklerimde... domur domur ter ışıl ışıl fer ellerimde gözbebeğimde.. aramızda dağlar yollar yıllar var iken... beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş... sargın yaprakmışım dallarına yangın toprakmışım yağmurlarına... türkü olmuşsun... umudummuşsun sevdama yarınlarıma...