zormuş..

Zormuş sevdalanmak arada dağlar varken, ne kadar aştık sansakta dağları, denizler çıktı karşımıza yüzdük, yorulduk tırmandık.. Ne için sevgi uğruna, aşk uğruna, uğruna değecek bir şeyler için koşturduk bunca zaman ama malesef kimi zaman elimiz boş kaldı, ne yazacak kalemimiz kaldı ne kağıdımız yaktılar kağıdımızı, kırdılar kalemimizi aynı bir kuşun kanatlarını kırar gibi, uçmamızı kısıtladılar kendimizle, kendi dünyamıza hapis ettiler, yıktılar hayallerimizi bir daha hayal edemeyecek kadar, tamir edilemeyecek kadar, ne olurdu ki sanki izin verselerdi de sarılsaydık sımsıkı hiç bırakmamacasına, o kadar koştuk tırmandık ama bir gördük ki aslında geriye dönmüşüz kocaman bir boşluğa ve o boşlukta kaybolmaya..