10 Ocak 2009 Cumartesi

21.12.2006









Kötü bir gün kötü bir haber. Bir insanın daha 18 yaşındayken hayata bir hiç uğruna gözlerini kapatması. O bir kardeş, dost, arkadaş, sırdaştan öteydi belkide. Zaman nasılda geçiyor 2 sene olmuş onun gideli. Oysa daha yapılacak o kadar çok hayal vardı ki hayatımızda. Okuldan eve az mı yürümedik veya az mı sinir etmedim onu. Yinede kardeşten öteydik onunla. Bilmiyorum neden belkide dile kolay 13 senemizi beraber geçirdiğimiz için benim acı çektiğim dönemde o yanımdaydı onun acı çektiği dönemde ben yanındaydım. Ne bileyim işte şu ufacık hayatımızda pek çok şey paylaştık küstük, eğlendik hiç unutmam 4. sınıfın sonunda gösteri vardı ve o gösteriden sonra birbirimize sarılarak biz ayrılamayız şarkısını söylemiştik ama ne oldu hayat ayırdı işte bizi 13 sene sonra. Zordu yanlızlık güvenebileceğin birisini kaybetmek insanların yüzlerindeki korkunç ifadeyi görmek mezarının başında. Hatırlıyorum o anları o kötü anları ilk toprağı atışımı herkes gittikten sonra mezarının başında ağladığımı orada donduğumu insanların beni zor ayırdığını oradan. Gerisi bulanık bir kaç yüz Ulaş ve Özge, Burak, Güldehan vs sevdiğim bir insanı geride bırakıp hayatımıza devam etmek zor. İnsanların değiştiklerini görmek zor, abi yanına geliyorum görüşelim diyememek zor. Şimdi İstanbulda gezmek daha zor çünkü o beni gezdirdiydi, eve gitmek anlamsız o yok çünkü, geleceğe eskisi gibi bakmak imkansız... Görüşmek üzere...
Kardeşim Hasan Saka anısına...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder