Bavullar..

Geçmişten gelen kötü anılar, acılar, kederler belkide taşıyoruz onları yanımızda en mutlu anlarımızda bile yanımızdalar ve eziyorlar bizleri.. her geçen bir yıl yeni eşyalar koyuyoruz, yeni insanlar koyuyoruz bavullarımıza tıka basa dolsada taşıyoruz ve yaşamaya çalışıyoruz, sonra bir gün birisiyle karşılaşıyoruz ve aynı bavullar onda da var bir sürü geçmişten gelen acı, sıkıntı diyorsun ki gel taşıyalım beraber kaldıralım paylaşalım sonra zamanı geldiğinde kimden aldıysak o acıları onlara geri atalım.. ama olmuyor sanırım çünkü dipte de olsan tepede de etrafında duvarlar varsa geçemiyorsun önce o bavulları atman gerekiyor ki yeni bir hayata başlayabilesin belki de yeni el'i tutabilesin.. ama güven duygusunu geri kazanamadığımız için o bavulları yinede taşıyoruz, yeniden o bavula sıkıntılar girecek ve yükümüz artacak diye o el'i tutmuyoruz ve belkide o el ile beraber yük atılacakken ve ferahlayacakken eski yüklerle yola devam ediyoruz..