Düşünceler zihnimi, içimi deşiyor sanki.. Ellerim ve kollarım bağlı bir şekilde oturuyorum.. Bir kadeh ardından başka bir kadeh geliyor.. Alkolün bile etkisi yok zihnimi silmeye, beni uzaklaştırmaya ve kaybetmeye.. Üzülüyorum, hüzün çöküyor içime ama beklemek zorundayım sadece beklemek.. Bir ışıktım kendime göre karanlıklar içinde bir ışık, huzur vermem gerekiyordu, mutlu etmem gerekiyordu insanları ama başaramadım..Kayboluyorum zamanın sonsuz boşluğunda yalnız ve tek başıma..Uzun zamandır hissetmediğim bir duygu ve resmen içimde patlıyor, yazmam gerekiyor.. Kelimelerin tek tek birleştirip büyüsünü hissetmem gerekiyor ama başaramıyorum bu kez anlamsız geliyor..Her zaman huzur veren harfler bu sefer kızgın gözlerle bana bakıyor ve içime batıyor..Bu yüzden sadece uzandım boşluğa ve zamanın gerekini yapmasını bekliyorum, belki yavaş yavaş belkide hızlı bir şekilde çürütecek zihnimi ve yok edecek sonunda ancak her zaman geçmişin ruhunda hapsolmuş bir şekilde kalacağım.. Belki bir gün gökkuşağı benim bulunduğum yerden başlayacak ve belki bende bir gün birilerinin umudu olacağım, huzuru olacağım ama ne zaman ve nasıl hiç bilmiyorum..Bu sıcak bahar akşamında üşüyorum bir şekilde, tenim cansız bir bedende olduğu gibi soğuk ve hissiz..Bir dokunuş canlandıracak her şeyi, bir his aydınlatacak etrafımı ancak ne zaman.. Bir gün uzaklarda olacağım belkide ve her zaman ki gibi arayacağım bulduğumu sandığım o eski duyguları sıcak bir ten ile, aydınlık bir ruh ile içimde yer alan bir kalp ile..Gözlerde kaybolmak isterdim ama şimdi yoklukta kayboldum..
bir yazımda aynen senin yorumundan bahsetmiştim ( http://bbarlas.blogspot.com/2013/02/kaybol-ki-kendini-bulasn.html ) Zamanında kaybolmuştum ve kendimi bulduğumu sanmıştım ancak sanırım yanılmışım.. Daha çok arayacağım, daha çok çabalayacağım ama yinede zor.. Teşekkür ederim yorumun için saygılarımla.. Barlasb
doğru belkide haklısın.. belkide bizi gerçekten yoran bu belirsizlik, keşfetmeye çalışırken yaptığımız hatalar ve yanlışlar..Ama gücümüz yeter mi buna?
Ama keşke o duyguları ararken yolun sonunu getirecek kadar güçlü olabilsek. Ararken düştüğümüz hatalar bizi dibe çekmese ve bütün duyguları sömürüp yokluğu bırakmasa. Bir gün bu yokluk hissinin yanılsama olduğunu anlayıp hissetmeye başlayacağız aradığımız her şeyi. Bir gün. :)
Yazi dilimiz benziyor gibi hissettim. Ben de harflerden kelimeler uretiyorum hatta bunu bir cumpe olarak yazdigima eminim. İcindeki boslugu olabildigi kdr fazla anliyorum, su an boslugu kapatma kapi araligini genisletip bir nefes alma zamani olsa da benim icin. O bosluk cok b.ktandir, vurur dipten. Ama bu yokluk hissinin bir yanilsama oldugunu fark ettigimizde, bosluk mu icimizde olacak biz mi bosluga saliverilmis olacagiz? soru bu.
Harflerdir bizim en güzel dostlarımız aslında.. bize keyif veren, huzur veren ve bizi bir nebzede anlayan yegane varlıklar artık. Boşluk zordur ama daha zoru ise bu boşluğa alışmak ve her şeyi tamamen bırakmak, oysa bir ışık her zaman bulunmalı ki içinde umut ateşi hiç sönmemeli.. belki işte yanılsama belki kendi içimizde olan gerçek bir şey ama bize zarar verdiği aşikar.. Hani kimi zaman atlattığımızı düşünürüz her şey yoluna girer ancak o zaman bile bir boşluk oluştururuz çünkü her zaman bir şeyler eksik olacak her zaman bu döngüde kaybolacağız..
Bazen insanin yeniden bulabilmesi icin once kendini kaybetmesi gerekiyor. Belki senin icin de "o" zaman gelmistir.
YanıtlaSilbir yazımda aynen senin yorumundan bahsetmiştim ( http://bbarlas.blogspot.com/2013/02/kaybol-ki-kendini-bulasn.html ) Zamanında kaybolmuştum ve kendimi bulduğumu sanmıştım ancak sanırım yanılmışım.. Daha çok arayacağım, daha çok çabalayacağım ama yinede zor.. Teşekkür ederim yorumun için saygılarımla.. Barlasb
YanıtlaSilKendini bulmak, kendini tanımak bir süreçtir bana göre... Ya pes edersin, ya da ölene dek keşfedersin.. Ama asla sonu gelmez...
YanıtlaSildoğru belkide haklısın.. belkide bizi gerçekten yoran bu belirsizlik, keşfetmeye çalışırken yaptığımız hatalar ve yanlışlar..Ama gücümüz yeter mi buna?
SilYettiği yere kadar...
Silo halde içimizdeki ateşi bir kez daha yakıp daha fazla çabalayacağız..
SilAma keşke o duyguları ararken yolun sonunu getirecek kadar güçlü olabilsek. Ararken düştüğümüz hatalar bizi dibe çekmese ve bütün duyguları sömürüp yokluğu bırakmasa. Bir gün bu yokluk hissinin yanılsama olduğunu anlayıp hissetmeye başlayacağız aradığımız her şeyi. Bir gün. :)
YanıtlaSilBir gün belkide olacak bu dediklerin ancak o zamanda hayat farklı bir yönde sıkar bizi ve kendi yolumuzdan saptırır sanırım :)
SilYazi dilimiz benziyor gibi hissettim. Ben de harflerden kelimeler uretiyorum hatta bunu bir cumpe olarak yazdigima eminim. İcindeki boslugu olabildigi kdr fazla anliyorum, su an boslugu kapatma kapi araligini genisletip bir nefes alma zamani olsa da benim icin. O bosluk cok b.ktandir, vurur dipten. Ama bu yokluk hissinin bir yanilsama oldugunu fark ettigimizde, bosluk mu icimizde olacak biz mi bosluga saliverilmis olacagiz? soru bu.
YanıtlaSilHarflerdir bizim en güzel dostlarımız aslında.. bize keyif veren, huzur veren ve bizi bir nebzede anlayan yegane varlıklar artık. Boşluk zordur ama daha zoru ise bu boşluğa alışmak ve her şeyi tamamen bırakmak, oysa bir ışık her zaman bulunmalı ki içinde umut ateşi hiç sönmemeli.. belki işte yanılsama belki kendi içimizde olan gerçek bir şey ama bize zarar verdiği aşikar.. Hani kimi zaman atlattığımızı düşünürüz her şey yoluna girer ancak o zaman bile bir boşluk oluştururuz çünkü her zaman bir şeyler eksik olacak her zaman bu döngüde kaybolacağız..
Sil