Karanlık içinde bir ışık

Uzun zaman sonra doğruldu yerinden günlerdir kendini kapattığı odasından usulca dışarı çıktı.. Her şey yerli yerinde duruyordu etrafa saçılmış resimler, sararmış üzeri karalanmış kağıtlar ve anılar.. Hafiften yaktı sigarasını ve çekti içine kararmış düşüncelerindeki zehri.. Duman havaya karışırken açtı pencereyi önce güneşten gözlerini kıstı sonra yine düşüncelere daldı.. Kaç gün, kaç hafta geçmişti o günün ardından hatırlayamıyordu ancak tüm iplerin koptuğu ve kelimelerin onu terk ettiği an hafızasından hiç çıkmıyordu.. Öncesi bir umut sonrası bir yokluktu ve her şey aynı şimdi olduğu gibi işte bir sigara dumanı hızında uzaklaşmış ve kaybolmuştu.. Geride sadece bir is ve bir koku ile birlikte.. Öyle ki sanki anılar birer çıra gibi tutuşmuş ama hiç sönmemiş sadece yakmış içini ve geçmiş.. Söndürmeye çalışanlar ise daha fazla yakmış ve en sonunda içini simsiyah bir is ile kaplamış.. Ne kadar temizlese bile hiç geçmeyen bir lanet gibi içinde kalan büyük bir karanlık ile kaybolmuş düşünceler ile ilerledi hayatında..Tam vazgeçeceği anda onu kurtaran tek şeyin içindeki hiç sönmeyen ışığı olduğunu gördü işte ne kadar kararırsa karasın hep yanmaya devam eden o ufak ışık ile savaşmaya devam etmeye karar verdi ne kadar zor olursa olsun..