16 Ağustos 2012 Perşembe

Gölgeler savaşı

Birer gölgeydi bedenleri gizli ve saklı, sanki kendi silüetleri ardında yaşamaya çalışıyorlardı, ışıkları kaybolmuş renkleri solmuş, her biri kendi kalesinde yaşayan, başka kaleleri fethetmeye çalışan bireylerdi.. Adım adım yaklaştıkça ilk başta gölgeleri belirirdi duvarlara, bu yüzden belkide gölgeler şehriydi burası dev, uzun ve kapkara silüetler yansırdı hemen yanı başlarında, bir tehtit gibi uzak tutmaya çalışılan ve uğruna ne gölgeler kaybedilen bir savaş içersinde boğuşuyorlardı.. Bilmiyorlardı kimse başka birisinin kalesini ele geçirememiş, kimse bu savaşı kazanamamış, ancak hepsi teker teker denemiş yok olma pahasına vurmuş gölgelerini kalenin duvarlarına, karanlığa karışana kadar.. Bir gölge savunmuş, bir gölge saldırmış bir kısır döngü içerisinde eritmişler birbirlerini. Hiç birisinin cesareti yokmuş başka bir gölge ile bir olup savaşmaya, gölgeler acımasız, gölgeler zalim, gölgeler oyunbozan, kaybolan duygular ardında yaşam zormuş. Renkleri unutmuş, ışığı arayan gözlerle bir umut, bir güven duygusunu özler olmuşlar. Nasıl olmuştu bu aradan ne kadar zaman geçmişti? Bilinmezlik içerisindeydi, kimdi onları gölgeler altında yaşamaya zorlayan? Umutlarını, güvenlerini ellerinden alan bir bilinmez bir karanlıktı.. Herkes bir kahraman bekler olmuştu, ama kimse kahraman olmaya, farklı olmaya cesaret edemeyecek kadar karanlıktaydı. Hepsi gözlerini kapatmış, aslında yanyana geldiklerinde etraflarının ne kadar aydınlık olduğunu yakınlaştıkça gölgelerinin küçüldüğünü ve aslında birbirlerine yaklaştıkça çevrelerindeki ışığın ne kadar büyüyebileceğini ve aslında birbirlerinin ışığı olduğunun farkında değildi, tek yapmaları gereken gözlerini açıp birbirlerine yaklaşmaktı...

2 yorum:

  1. "Herkes bir kahraman bekler olmuştu, ama kimse kahraman olmaya, farklı olmaya cesaret edemeyecek kadar karanlıktaydı. "

    bu satırları okudum ve gözlerimi açıp çevreme bir bakındım.. aksini kim iddia edebilir ki..

    bu arada bulunduğum oda karanlııık.. sayfaaan karanlıık..
    klavyeyi göremiyorum :))

    napçaz biz böyle vah vah :))

    YanıtlaSil
  2. malesef artık cesaret etmekten korkar olduk, en ufak bir problemde kaçar olduk kalelerimizin ardına ve yepyeni maskelerle oynar olduk işte.. valla ya ne yapsak ki işte o yüzden mum yakıyorum ben o aydınlatıyor etrafımı :))

    YanıtlaSil